Eddy Zoëy’s “Daderprofiel” gaat over de zogeheten ‘cancel culture’. Op dit moment, lijkt de witte cis man van middelbare leeftijd ’n geliefd mikpunt. Terecht. Want, volledig aware van de 7 vinkjes van Joris Luyendijk, is het tijd voor verandering. Meer diversiteit is nodig, succes behoort verdeeld te worden, geld en macht verdient ’n eerlijkere distributie, dus laten we ons richten op die prachtige, betere toekomst. Die is haalbaar! Toch is het opvallend dat ipv vooral focus te leggen op het positieve, er ook hoognodig ’n schuldige aangewezen dient te worden in de algehele misère. Dat de schuldvraag diep zit, is evident. De maatschappelijke ‘move over’-beweging, mikt (qua antwoord op die vraag) 100% op ál die witte mannen van middelbare leeftijd die klaarblijkelijk ineens van álles de schuld moeten dragen. En tegelijkertijd heerst er ’n bizar grote overtuiging, dat wanneer er op al die plekken, ingenomen door deze witte middelbare mannen, ánderen neergezet gaan worden (vrouwen, zwarte mensen, meer mensen van de LGBTQ beweging, etc.) het dan ook meteen overall héél veel béter zal gaan, en er per direct wereldvrede zal heersen.
